بررسی تاثیر غنی سازی ارتباط زوجی از طریق آموزش خودنظمی هیجانی بر راهبردهای مقابله ای و ابعاد الگوهای ارتباطی زوجین

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر غنی سازی ارتباط زوجی از طریق آموزش خودنظمی هیجانی برا راهبردهای مقابله ای و ابعاد الگوهای ارتباطی زوجین (ارتباط سازنده، ارتباط اجتنابی متقابل و ارتباط توقع/کناره گیری) شهر اصفهان بود. این پژوهش به روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل اجرا گردید. جامعه آماری، شامل کلیه ی زوجین شهر اصفهان در سال 1392 بود که حداقل 2 سال زندگی مشترک داشتند. نمونه در این پژوهش 36 نفر(18 زوج) از زوجینی بودند که به فرهنگسرای خانواده شهر اصفهان مراجعه می کردند، که به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزارهای اندازه گیری مورد استفاده در پژوهش حاضر عبارت بود از پرسشنامه ی راهبردهای مقابله ای(لازاروس و فولکمن) که هشت روش رویارویی در این ابزار، به دو دسته ی راهبرد مساله مدار و هیجان مدار تقسیم شده اند. دیگری پرسشنامه ی الگوی ارتباطی زوجی(کریستنسن و سالووی) با سه بُعد: ارتباط سازنده، ارتباط توقع/کناره گیری و ارتباط اجتنابی متقابل بود. گروه آزمایش در هشت جلسه ی 90 دقیقه ای به صورت یکبار در هفته، تحت آموزش گروهی خودنظمی هیجانی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزار spss و روش آماری تحلیل کوواریانس انجام پذیرفت. نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان داد که آموزش خود نظمی هیجانی بر راهبرد مقابله ای مساله مدار تاثیر معنی داری نداشته است(01/0>p). اما آموزش خودنظمی هیجانی بر راهبرد مقابله ای هیجان مدار به طور معنی داری اثرگذار بود(01/0>p). همچنین نتایج نشان داد که آموزش خودنظمی هیجان بر هر سه بعد الگوی ارتباطی زوجین: سازنده متقابل، توقع/کناره گیری و اجتنابی متقابل، تاثیر معنی داری داشته است. به طور کلی از تمام نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که بهبود راهبردهای مقابله ای و الگوی ارتباطی کارآمد زوجین از طریق آموزش تنظیم هیجان به آن ها امکان پذیر است و منجر به غنی سازی روابط بین زوجین می شود.